Bekijk de video waarin ik je meer vertel over wie ik ben en wat ik doe!
Kort na de aankoop van Xandor kreeg hij te maken met ernstige luchtwegklachten. We belandden in een medische achtbaan, en het leek erop dat levenslange medicatie de enige oplossing was. Maar diep van binnen voelde ik dat er meer mogelijk moest zijn. Mijn zoektocht bracht me in contact met de natuurgeneeskunde, waar luchtwegklachten op een andere manier benaderd worden. Dit gaf hoop, en ik schakelde een natuurgeneeskundig therapeut in.
Het was een lang proces van ‘laagjes pellen,’ maar met geduld en diverse therapieën herstelde Xandor. Hij staat nu al jaren zonder reguliere medicatie en kan zelfs droog hooi eten zonder problemen – iets wat ooit ondenkbaar was.
Deze ervaring leerde me dat genezing begint bij het individu, niet de klacht. Mijn interesse voor natuurgeneeskunde groeide en in 2015 studeerde ik af als Veterinair Natuurgeneeskundig Therapeut. Om mijn kennis verder te verdiepen, volgde ik aanvullende cursussen, zoals de Connectiesensor en Lecher Antenne bij Eric Laarakker.
Toen Xandor hersteld was, richtte ik mijn aandacht op zijn training. Hij had ongemakken ontwikkeld door zijn bouw en zuinigheid met energie, wat onze trainingen frustrerend maakte. Ondanks diverse aanpassingen – van zadels tot bitloos rijden – vielen we steeds terug in oude patronen. Uiteindelijk stond ik op het punt om helemaal te stoppen met rijden.
Een laatste poging bracht me bij het team van Karin Leibbrandt, waar een uitgebreide analyse van Xandor werd gemaakt. Dit holistische onderzoek bevestigde mijn overtuiging: een klacht staat nooit op zichzelf. Na gerichte behandelingen en aanpassingen in onze training, bloeide Xandor op. Hij bewoog vrijer, en het plezier in onze trainingen keerde terug. Inmiddels is hij 25 jaar oud en geniet hij van zijn pensioen.
Na Xandor kwam Das in mijn leven, een springpaard met zijn eigen verhaal. Mijn vriendin had hem gekocht en ik zou zijn mede personal trainer worden. Das was ongelooflijk sensibel, snel gestrest en vaak angstig. Eigenlijk precies het tegenovergestelde van Xandor. Al snel werd duidelijk dat hij een bijzondere uitdaging zou worden.
De vier jaar die ik met Das mocht delen, waren intens en onvergetelijk. Hij liet mij zien hoe belangrijk het is om te luisteren, geduld te hebben en om iedere stap te vieren. Hij dwong me om mijn comfortzone te verlaten en gaf me in ruil daarvoor lessen die ik nooit zal vergeten.
Tijdens onze laatste les zeiden mijn vriendin en ik nog: “Dít was echt het laatste puzzelstukje!” Het was een magisch moment. Maar het leven nam een onverwachte wending. Een week later moesten we veel te vroeg afscheid van hem nemen door een acute koliek aanval.
Das is fysiek niet meer bij ons, maar hij leeft voort in mijn hart, mijn lessen en de inzichten die hij mij heeft gegeven. Hij was niet zomaar een paard; hij was een spiegel en een vriend.
Neem dan vandaag nog contact op voor een kennismakingsafspraak